Frank Kohl (US) tiltle: The Crossing music: Jazz release date: january 10, 2020 info artist: Frank Kohl promotion: Kari-On Productions (Kari Gaffney) © Rootsville 2020

De wortels van jazzgitarist Frank Kohl gaan terug naar het grootstedelijke gebied van New York City, waar hij, hoewel niet geboren in een muzikale familie, in de loop van de jaren uitgroeide tot één. Als een kunstenaar die altijd een voet tussen de deur van het verleden houdt, begrijpt Kohl de waarde van voorrang. Je hoeft alleen maar in de jaren zestig te kijken om de zaden van zijn ambacht te identificeren, toen de Beatles zijn interesse in gitaarspelen activeerden. Naarmate de training vorderde, deed zijn muzikale smaak dat ook, en maakte plaats voor Eric Clapton, Jimi Hendrix en de blues.

Maar het was zijn ontmoeting met Wes Montgomery, met name de historische Verve-sessies met organist Jimmy Smith, die Kohl zijn zinnen op jazz zette. George Benson, Pat Martino en Jim Hall bevestigden zijn toewijding aan het genre, evenals zijn betrokkenheid bij een bekroonde high-school jazz bigband. Het was rond deze tijd dat hij de Tony Williams Lifetime zag, met John McLaughlin en Larry Young. "Mijn idee van wat jazz voor altijd is veranderd", herinnert Kohl zich. "Ik wist toen dat alles mogelijk was in de jazz." Kohl bezocht ook een club genaamd Rapsins, bekend om zijn legendarische jamsessies met geavanceerde talenten als gitarist Linc Chamberland, bassist Lyn Christie en saxofonist Dave Liebman. Kohl zou de student van Chamberland worden, en al snel deelde hij podia met veteranen van zijn cohort.

"The Crossing" is het vijfde album van Kohl als leider en bij elke release neemt de breedte van expressie van Kohl toe met een gelijk evenwicht tussen origineel materiaal en goed gekozen normen. Het titelnummer is een Kohl-origineel, een swing met twee gevoel voor het hoofd, waarbij elke gitarist zijn rol op zich neemt, de ene de melodie benadrukt, terwijl de andere gepaard gaat met weelderige akkoorden, die elk een meesterlijke techniek vertonen. LaSpina heeft een aangeboren vermogen om onberispelijke intonatie op te roepen die bijdraagt aan de warmte en tonaliteit van het deuntje.

Een Jobim-melodie, "O Grande Amour", krijgt een speels ontspannen bossa nova-gevoel. Het intieme opnameproces van het trio leent zich voor de percussieve nuances van elke techniek van de strijkers. Stowell inkleurt met een nylon snarige gitaar die een sonoriteit toevoegt aan zijn solo die gevuld is met warmte en helderheid. LaSpina is even evenwichtig in zijn uitvoering met een gebogen solo. Kohl's solo staat vol met een intelligente uitvoering van improvisatie-ideeën die vasthouden aan een spontane verlichting van aanwezigheid. Een klassieker van Allie Wrubel "The Masquerade is Over" werd voor het eerst op 20 januari 1939 geïntroduceerd door Larry Clinton and His Orchestra. De melodie krijgt een solide swingende behandeling. De twee gitaristen benadrukken een interactief duet van melodicisme en harmonische slimheid. Terwijl 'The Goodbye' een ander origineel van Kohl is, is een voortreffelijke ballad die het introspectieve vakmanschap van de emotionele pen van Kohl laat zien.

"Yesterdays", een nummer van Jerome Kern is een lied uit 1933 over nostalgie, Kohl benadert het deuntje in een elementair virtuoze benadering, met feilloos arpeggio-lijnen die roeren met een schittering van tonaliteit en zuiverheid van uitvoering. "Middle of Nowhere," benadrukt een ander origineel van Kohl een straight-feel van LaSpina, die scherp is afgestemd op de vreugdevolle overtreffende trap van de melodie. Een belangrijk hoogtepunt op dit nummer is de twee gitarist en hoe ze op elkaar inwerken, hun aangeboren vermogen om elkaar aan te vullen met smaakvolle vullingen die elkaar voortstuwen met fulsome ritmes is een hoeksteen van dit nummer.

De originelen van Kohl zijn gevuld met levendige ideeën en gecomponeerd met een knipoog naar de trots en het aanzien van de gitaartraditie. Zijn originele "Sojourn" is transformerend in zijn swing gevoel. Zijn doorschijnende aanraking op gitaar wordt alleen maar versterkt door de uitbreiding van zijn onberispelijke ensemble. Samen enthousiasmeert het trio op 'New Moon', met ritmische scherpte die een stralende schoonheid opwekt in een rechte acht-feel. Nogmaals, het trio verwoordt vakkundig elke ontroering van de melodie. Op "Brigas Nunca Mais", een ander juweel van Jobim, vertonen de twee gitaristen een rapport dat even levendig is als welsprekend. Hun delicatesse en passie voor deze goed gemaakte bossa worden alleen benadrukt door hun aangeboren fingerwork en de schijnbaar gewichtloosheid van LaSpina's versieringen. The Crossing cementeert Frank Kohl zeker als een gitaarfiguur met veel talent en een opmerkelijke componist. Zijn originelen zijn vakkundig in balans met goed gekozen Latijnse en standaard liedkeuzes die The Crossing tot een solidus virtuositeit verheffen

tracks:

1. The Crossing
2. O Grande Amour
3. The Masquerade Is Over
4. The Goodbye
5. Yesterdays
6. Middle of Nowhere
7. Sojourn
8. New Moon
9. Brigas Nunca Mais

musicians:

Frank Kohl: guitar
John Stowell: guitar, nylon string guitar
Steve LaSpina: acoustic bass